تنظیم استراتژی

برای تنظیم کردن یک استراتژی مناسب و خوب، مراحل مختلفی وجود دارد. در ادامه به شش مرحله برای تهیه استراتژی اشاره خواهیم کرد که می تواند برای تنظیم یک برنامه موثر مفید واقع شود.

جمع آوری اطلاعات: یک سازمان برای اینکه آگاه باشد که قرار است چه مسیری را پیش بگیرد، در ابتدا باید بداند که در حال حاضر در چه جایگاه و موقعیتی قرار دارد. در واقع پیش از آنکه نگاه به آینده داشته باشد، باید عملکرد گذشته و موقعیت حال و کنونی خود را به طور کامل بررسی نماید. تمام بخش ها را تجزیه و تحلیل کند و دقت داشته باشد که کجا عملکرد مطلوبی داشته است و کجا می توانست عملکرد بهتری داشته باشد. سازمان برای اینکه بتواند نقاط قوت و ضعف خود را تشخیص دهد، باید به داخل سازمان توجه داشته باشد و به منظور شناسایی فرصت ها و تهدیدهایی که وجود دارند روی خارج از کسب و کار متمرکز باشد. در این بخش برای جمع آوری اطلاعات باید از ابزارها و افراد مناسبی استفاده نمود تا بهترین و متناسب ترین اطلاعات گردآوری شود.
تنظیم بیانیه چشم انداز: بیانیه چشم انداز مسیر کسب و کار و اهداف آن را در طولانی مدت و میان مدت مشخص می نماید. از طرف دیگر شرح دهنده اهداف و ارزش های سازمان می باشد. در مورد اینکه این مرحله نسبت به مرحله سوم ارجحیت دارد و اول باید این مرحله اجرا شود یا مرحله سوم، اختلاف نظر وجود دارد. ولی در عمل امکان این وجود دارد که مرحله دوم و سوم به صورت همزمان اجرا شوند.

تدوین بیانیه چشم انداز یکی از مراحل تنظیم استراتژی می باشد.

تدوین بیانیه ماموریت: این بیانیه علاوه بر اینکه روی مقصود و منظور سازمان تاکید دارد، ترسیم کننده اهداف عمده آن نیز هست. این بیانیه متمرکز بر اقدامات و عملکردهایی است که باید در کوتاه مدت صورت گیرد تا به این وسیله بتواند چشم انداز بلندمدت سازمان را محقق نماید.
شناسایی اهداف استراتژیک: در این مرحله مجموعه ای از اهداف بلند مدت را برای تمامی نواحی کسب و کار تعیین می نمایند. به این مجموعه اهداف، اهداف استراتژیک می گویند که باید نشان دهنده اولویت ها باشند و برای برنامه هایی که به حقیقت پیوستن چشم انداز و ماموریت سازمان را تضمین می نمایند یک نوع راهنما محسوب شوند. در این مرحله مرور مرحله اول می تواند کارساز باشد. نقاط قوت و ضعفی که در آن مرحله شناسایی شد را باید در اهداف لحاظ نمود. اهداف باید قابل سنجش، دقیق، واقع بینانه، زمان بندی شده و تحقق پذیر باشند. همچنین در این مرحله باید تخصیص منابع، شاخص های کلیدی عملکرد و بودجه بندی را نیز در نظر داشت.
تنظیم و تدوین برنامه های تاکتیکی: در این مرحله اهداف استراتژیک باید به برنامه های کوتاه مدت تبدیل شود که دارای جزئیات دقیق تری می باشند. به این برنامه ها، برنامه های تاکتیکی گفته می شود. این برنامه شامل اقدامات و عملکردهای لازم برای کارمندان و بخش های مختلف سازمان خواهد بود. برنامه های تاکتیکی باید روی نتایج قابل سنجش متمرکز باشند. برای همه افرادی که مشارکت دارند باید مشخص شود که باید در چه زمان و چه موقعیتی، چه کاری را انجام دهند.
نظارت بر عملکرد: بررسی در زمان برنامه ریزی و بعد از آن بسیار لازم و ضروری می باشد. چرا که سازمان مطمئن می گردد در مسیر درستی قرار گرفته است که در نهایت منجر به تحقق اهدافش می گردد. مدیریت کردن و بررسی استراتژی کار ساده ای نمی باشد. این امر به دقت نظر و تلاش پیوسته و مداوم احتیاج دارد. برای انجام این مهم باید اطلاعات مرتبط ثبت گردد، سپس به بخش های کوچک تری تقسیم شود، برنامه ریزی انجام شود، سپس اولویت بندی گردد و به طور مدام یک چشم انداز واضح وجود داشته باشد.

مرحله آخر تنظیم استراتژی نظارت بر عملکرد می باشد.

روش های استراتژی برای کسب موقعیت ممتاز

جایگاه یابی گونه محور: در این روش سازمان موقعیت خود را در زیر مجموعه ای از تولیدات یک حوزه خاص پیدا می کند، که به صورت تخصصی عمل می نمایند. برای مثال یک شرکتی که تنها صندلی های اداری به فروش می رساند و هیچگونه تجهیزات عمومی اداری دیگر ندارد.
جایگاه یابی نیاز محور: سازمان در این روش می تواند نسبت به رقبا برای برآورده کردن نیازهای بیشتری از گروه هدف اقدام نماید. برای مثال شرکت می تواند به جز فروش صندلی های اداری، سایر تجهیزات مرتبط با آن را نیز تامین نماید.
جایگاه یابی دسترسی محور: در این روش سازمان مشتریان خود را با در نظر گرفتن دامنه دسترسی آنها به گروه های مختلف، تقسیم بندی می نماید. برای مثال شرکت، صندلی های خود را تنها به مشتریانی می فروشد که در مناطق تجاری بزرگ در حال فعالیت هستند.

انواع استراتژی جایگاه یابی

در واقع جایگاه یابی، توانایی برآورده کردن توقعات مشتری از یک محصول یا برند در مقابل رقیبان می باشد. هدف از جایگاه یابی به وجود آوردن یک هویت یا تصویر از محصول در ذهن مشتریان می باشد. استراتژی جایگاه یابی خود انواع مختلفی دارد که در زیر به آنها اشاره خواهیم کرد.

استراتژی جایگاه یابی، باعث پیروزی سازمان در مقابل رقبا می شود.

ویژگی ها و مزایای محصول: در این روش خصوصیات و یا ارزش های مزیتی محصول یا برند باعث جایگاه یابی سازمان می گردد.
قیمت محصول: نوع بعدی جایگاه یابی به قیمت محصول بر می گردد. این استراتژی می تواند به قیمت محصول مرتبط با برند مربوط باشد، یا به قیمت رقابتی آن. در واقع محصول یا کالا مورد نظر با قیمت مناسبی که در بازار دارد، جایگاه خود را پیدا می کند.
کیفیت محصول: جایگاه یابی محصول یا برند در بازار توسط کیفیت عالی آن مشخص می گردد.
کاربرد و استفاده محصول: این استراتژی مربوط به استفاده و کاربرد خاص محصولات می باشد.
رقبا: این روش باعث می شود که این باور در ذهن مشتری به وجود آید که محصول یا برند یک سازمان نسبت به رقبا خود برتری دارد. به این صورت سازمان و محصولاتش جایگاه خود را در بازار پیدا می کنند.

یک سازمان موفق برای جایگاه یابی محصولات و در واقع برند خود باید ابتدا جایگاه فعلی برند خود را مشخص نماید. سپس رقبای خود را تحلیل کند. پس از آنکه عملکردها و فعالیت های رقبا را تحلیل نمود، نقطه تمایز برند خود را با آنها تعیین کند و یک بیانیه درباره جایگاه برند خود تنظیم نماید. در آخر نیز باید جایگاه برند خود را ارزیابی کند.