اطلاع داشتن از سبک مدیریت یا شرایطی که باید این سبک ها را در آن به کار برد، در نحوه عملکرد سازمان و تیم هایش تاثیر بسیار زیادی دارد. در ادامه چهار نکته گفته می شود که دلایل اهمیت سبک های مدیریتی را بیان می کنند.

• هر سازمانی باید یک سبک مدیریتی برای خود انتخاب کنند، زمانی که آن را موثر یافتند، اصولی به وجود می آورند که هر زمان کارها به مشکل بر می خورد به این سبک و اصول بر می گردند.
• موقعیت های مهم، خاص و اضطراری به سیاستی مستقیم تر احتیاج دارند. زمانی که سازمان ها برنامه های روزمره خود را مشخص می کنند باید با تمام موضوعاتی که خارج از هنجارهستند سازگار می شوند.
• لازمه هر سبک از مدیریت، مجموعه ای خاصی از مهارت های خاص می باشد. زمانی که سازمان متوجه می شود که چه سبکی با هویت و عملکردهای تیمی تناسب دارد، می توانند بر روی نقاط قوت و ضعف و جاهایی که احتیاج به بهبود دارند تمرکز نمایند.

بهبود سبک مدیریت در سازمان

سازمان ها به منظور بهبود سبک مدیریت خود ابتدا باید مشخص نمایند که کدام سبک را ترجیح می دهند. البته لازم است سازمان ها بدانند که در مواقع مختلف و بر اساس نیازهای مختلف باید چند سبک مختلف را به کار گیرند. اما لازم است که یک سبک مدیریتی بر باقی سبک ها غالب باشد. سازمان باید برای بهبود و تقویت آن سبک تلاش نماید. روش های بهبود سبک های مدیریت شامل موارد زیر می شوند:

• افزایش خودآگاهی: زمانی که سازمان به مرحله ای می رسد که سبک مدیریتی خود را تقویت نماید در واقع به خودآگاهی رسیده است. سازمان باید انگیزه ها، احساسات، نقاط قوت و ضعف مدیریتی خود را ارزیابی می نمایند. به این صورت سازمان توانایی نشان دادن واکنش های مناسب تری را زمان مشکلات روزمره و چالش های غیر مترقبه دارند. این موضوع به آنها کمک می کند تا آگاه شوند در کدام حوزه احتیاج به بهبود دارند و به چه صورت می توانند سبک مدیریتی خود را تکمیل نمایند. روش های افزایش خودآگاهی یادداشت نمودن فعالیت های رهبری است، یا اینکه سازمان هر چند وقت یکبار از محدوده های رهبری خود فراتر رود تا به این صورت متوجه شود این شیوه چه نتایجی در پی خواهد داشت. از دیگر روش های خودآگاهی ارزیابی ارزش ها، بازخورد گرفتن از کارمندان و مشورت با یک همکار می باشد.

• تغییر نحوه برقراری ارتباط: اکثر سازمان ها فکر می کنند بهترین شیوه برقراری ارتباط را بلد هستند. اما گاهی لازم است تا تغییراتی در آنها ایجاد کنند تا متوجه شوند آیا این تغییرات موجب بهبود روابط سازمانی می گردد یا خیر.
• نظرخواهی: یکی دیگر از روش های موثر به منظور بهبود سبک رهبری، نظرخواهی از افراد پایین دست و بالا دست می باشد. حتی بهتر است سازمان بیشتر روی بازخوردهای کارمندان تمرکز نماید. چون این کارمندان هستند که در خط مقدم سازمان فعالیت می نمایند و اکثرا نظرات ارزشمند و مفیدی را درباره بهبود سبک مدیریتی ارائه می دهند. همچنین این موضوع سبب می شود که کارکنان خود را عضوی از یک کل تلقی کنند و هنگامی که می بینند که نظرات آنها در سازمان به کار رفته است، انگیزه پیدا می کنند و به این صورت عملکرد خود را بهبود می بخشند.
• دنبال کردن فرصت های یادگیری: کسب تحصیلات و یادگیری از بهترین روش ها برای بهبود بخشیدن سبک های مدیریتی به حساب می آید. این کار سازمان را با جزئیات سبک مدیریت خود آشنا می سازد و اینگونه معلوم می شود باقی سبک ها چه مزایا و معایبی دارند.

مزایا و ویژگی های سبک مدیریت دموکراتیک

­­این سبک از مدیریت دارای مزایای زیادی است که از جمله آنها می توان به امکان بررسی دائمی مسائل با همکاری کارمندان و آگاه شدن از بازخوردهای آنان، اشاره نمود. این موضوع باعث می شود کم کم دیدگاه های انتقادی پس از مدتی جای خود را به احساس تعلق، امید و اهمیت به سازمان دهد. اما ویژگی هایی که برای تسلط یافتن بر این سبک الزامی است شامل موارد زیر می شود.

به این منظور، مدیران باید بی طرف باشند. مهارت های ارتباطی قوی ای داشته باشند. دارای توانایی و درک بالای دیدگاه ها و عقاید را داشته باشند. مهارت تصمیم گیری بالایی داشته باشند و همچنین روشن فکر باشند.

معایب سبک مدیریتی سلطه گرا

این سبک موجب ایجاد تنفر و ترس کارمندان از مدیران سازمان می گردد. این سبک احتیاج به نظارت همیشگی دارد. روابط کاری ضعیف در سازمان به وجود می آورد.

ویژگی های مدیریت مشارکتی

این سبک از مدیریت مدیران را تحت فشار می گذارد. اما به صورت کلی این روش باعث می شود تصمیم گیری راحت تر شود، چرا که مدیران می توانند مسئولیت های سازمان را با کارمندان خود تقسیم نمایند. اما بعضی اوقات دخیل کردن افراد دیگر سازمان سبب می شود که مدیران احساس نیاز برای شرایط و الزامات بیشتر داشته باشند. هر مدیری که می خواهد در این سبک موفق عمل کند باید دارای ویژگی های زیر باشد.

• خوش برخورد و در دسترس باشد. چنانچه کارمندان احساس راحتی با مدیر نداشته باشند، این سبک تاثیرگذار نمی باشد. در دسترس بودن و خوش برخوردی مدیران سبب می شود تا کارمندان احساس راحتی بیشتری داشته باشند. آرام بودن و بی طرف بودن مدیران سبب می شود کارمندان بتوانند به راحتی در مورد جنبه های منفی سازمان با آنها صحبت کنند.
• مدیران باید برقرار کننده ارتباطات باشند. مدیران به منظور بهبود سبک های مدیریت مشارکتی باید بتوانند به خوبی و راحتی ارتباط برقرار نمایند. مدیران باید توانایی پذیرفتن و به دست آوردن اطلاعات و توانایی ارائه آن را داشته باشند.
• مدیران باید با ملاحظه باشند و به عنوان رهبر باید با افراد سازمان همدلی نمایند و ملاحظه آنان را بنمایند. مدیران با افراد تیم خود تعامل زیادی دارند. کارمندان سازمان نیز هر کدام دارای شخصیت های مختلفی هستند و مدیران باید توانایی کنار آمدن با آنها را داشته باشند.
• مدیران با سبک مشارکتی باید قابلیت توانمند نمودن دیگران را داشته باشند. از آنجا که در این سبک مدیران تنها مسئولان سازمان نیستند، باید افراد دیگر سازمان هم باید توانایی مدیریت و هدایت داشته باشند. تنها راهکار این موضوع هم توانمند کردن این افراد به وسیله افزایش دانش و تشویق آنان می باشد.

---

منابع:

https://getsling.com/blog/types-of-management-styles/

https://www.lifehack.org/837968/types-of-management-styles

https://www.cleverism.com/participative-leadership-guide

---