سبک های مدیریت

سبک های مدیریت به دسته های مختلفی تقسیم می شوند. اما این سبک ها به طور کلی به چهار دسته تقسیم می شوند. باقی سبک های مدیریتی در یکی از همین چهار دسته قرار می گیرند. هر سازمان بنا به شرایط و نحوه عملکرد سازمان یک سبک برای خود اتخاذ می نماید.

این چهار سبک عبارتند از:

سلطه گرا: این سبک به معنی کنترل متمرکز و شدید از طرف منبع قدرت می باشد. در این سبک ارتباطات از بالا به پایین و به صورت یک طرفه هستند. همه اعضای تیم نیز باید پیرو دستورات باشند. عموما مدیران سلطه گرا برای انگیزش کارمندان از سیستم پاداش و مجازات استفاده می نمایند. این رویکرد برای زمان های بحرانی یا مواقعی که واکنش سریع احتیاج است، موثر می باشد. اما این سبک معایبی دارد. اول اینکه موجب به وجود آمدن تنفر نسبت به مدیران می شود. دیگر اینکه در این سبک احتیاج به نظارت همیشگی وجود دارد. روابط کاری نیز در این رویکرد ضعیف می باشد. واقعیت این است که در بعضی مواقع لزوم مدیریت سلطه گرا احساس می شود، اما در بیشتر مواقع بهتر آن است که از این سبک استفاده نگردد.

مدیریت سلطه گرا یکی از سبک های مدیریتی می باشد.

متقاعدکننده: این سبک نیز مانند سبک قبلی روی کنترل شدید تاکید دارد. اما تفاوت آن با مدیریت سلطه گرا این است که مدیرانی که از این سبک استفاده می کنند به جای اینکه کارکنان خود را مجبور کنند که کاری را انجام دهند، با آنها در مورد روند تصمیم گیری حرف می زنند. برای انگیزه دهی کارمندان نیز به جای پاداش و تنبیه از روش های مختلف متقاعدسازی استفاده می نمایند.
مشاوره ای: در این سبک نیز تمام سیاست گذاری ها و تصمیم گیری ها به عهده مدیران می باشد. اما تفاوت آن این است که مابین مدیران و کارمندان یک ارتباط دو طرفه وجود دارد. عموما این مدیران پیش از تصمیم گیری ها با اعضای گروه خود جلسه می گذارند و نظرات آنها را می خواهند. این سبک یک روش مدیریتی است که موجب مشارکت افراد در سازمان می شود اما این روش نیز بی عیب و نقص نمی باشد. چرا که در برخی مواقع امکان دارد این سبک هزینه بر باشد. سرعت تصمیم گیری را پایین آورد و به اجرا در آوردن تغییرات مهم در سازمان را به تاخیر اندازد. به کارگیری زیاد این سبک نیز از پیشرفت کسب و کار جلوگیری می نماید.
مشارکتی: این سبک موجب می شود تا مدیران قدرت خود را در تمام سازمان پخش نمایند و مسائل و مشکلات سازمان را به مباحثه می گذارند. به این شیوه مدیران و کارمندان به یک نتیجه گیری نهایی دست پیدا می کنند. چنین رویکردی سبب توانمندی کارکنان می گردد. چرا که تمامی افراد سازمان و اعضای گروه را در کل پروژه ها درگیر می نمایند و به این صورت انگیزش درونی برای کارمندان به وجود می آید. اکثرا سازمان هایی این سبک را استفاده می نمایند که مهارت های فکری کارمندانش به همدیگر شبیه باشند. چنانچه این سبک مدیریتی بیش از حد مورد استفاده قرار گیرد، باعث می شود تا مسئولیت مدیران در برابر کسب و کار کاهش پیدا کند و کسب و کار از مسیر اصلی خود خارج شود.

یکی از سبک های کلی مدیریت، سبک مشارکتی می باشد.

دسته بندی سبک مدیریت مشاوره ای

سبک مدیریتی دموکراتیک: این سبک از دسته بندی های مشاوره ای می باشد. مدیران دموکراتیک علاقه دارند تا کارکنان خود را در تصمیم گیری های خود شرکت دهند. مدیران با انتخاب این سبک از مدیریت به کارمندان خود نشان می دهند که برای نظرات آنها احترام قائل می شوند و به آنها اعتماد دارند. در سازمان هایی که چنین رویکردی دارند، احتیاجی به دستور دادن نیست. چون سازمان معتقد است نیروی کار آنها توانایی مدیریت خود را دارند و مدیران حکم یک داور را دارند که سازمان را در مسیر درست هدایت می کنند.
سبک مدیریت الهام بخش: این روش نیز جزو دسته بندی های مشاوره ای می باشد. اجرای این سبک کار سختی نیست ولی می تواند اثربخش باشد. این سبک مستلزم مهارت های اجتماعی بالا می باشد.
مدیریت مبتنی بر نتایج: یکی دیگر از دسته های مدیریت مشاوره ای، این سبک می باشد. در واقع مدیران با استفاده از این سبک تا زمانی که کارها به سرعت و خوبی پیش روند، نگران چگونگی انجام امور نیستند. در این روش لازم نیست تا مدیران تمام روش ها و قوانین را خودشان طراحی نمایند، بلکه چنانچه یک کارمند روشی بهتر برای اجرای امور ارائه دهد مدیر سازمان آن را تبدیل به سیاست سازمان می نماید. در این سبک، فقط نتیجه اهمیت دارد.

دسته بندی سبک مدیریت سلطه گرا

سبک مدیریت اقتداری: سبک اقتداری از دسته های سلطه گرا به حساب می آید. با وجود اینکه سبک دموکراتیک دارای مزایای زیادی است، ولی گاهی اوقات وجود یک دیکتاتور لازم است. مثلا زمانی که یک مدیر جدید وارد سازمانی شود که محیط کاری بی نظم، آشفته باشد و کارمندان تنبلی کنند به مدیران دیکتاتور احتیاج دارند و نیازمند برخورد انضباطی هستند.

سبک مدیریت اقتداری یکی از سبک های مدیریت سلطه گرا می باشد.

دسته بندی سبک مدیریت مشارکتی

سبک مدیریت آزاد: این سبک از مدیریت نیازمند دو رویکرد است. این دو رویکرد عبارتند از خونسردی و اعتماد زیاد نسبت به کارکنان سازمان.
سبک مدیریت همکارانه: این رویکرد مثل سبک دموکراتیک می باشد. اما تفاوتی که میان این دو وجود دارد این است که در سبک مدیریت مشارکتی، کارمندان فقط در رای گیری موافق یا مخالف مشارکت ندارند و از اعضای گروه هم درباره سیاست های سازمان بازخورد می گیرند.
سبک مدیریت استراتژیک: مدیران استراتژیک علاقه ای به جزئیات ریز وظایف ابتدایی ندارند، بلکه روی اهداف کلی و موفقیت های طولانی مدت کسب و کار تمرکز دارند. این مدیران به معاونان و مدیران داخلی این امکان را می دهند را که به بیشترین مسئولیت های روزمره برسند.

دسته بندی سبک مدیریت متقاعدکننده

سبک مدیریت الگوساز: مدیران در این سبک با رفتار و عملکرد خود برای کارکنان سازمان تبدیل به یک الگو می شوند و استانداردهای سازمان با رفتار آنان است که شکل می گیرد.

سبک الگوساز یکی از دسته های مدیریت متقاعدکننده است.

سبک مدیریت همکارانه: مدیران در این سبک فردی متواضع، همکار، دارای اعتماد به نفس و سختکوش می باشند که خود را بخشی از تیم می دانند و به جای اینکه دائما به کارکنان خود یادآور شوند که رئیس هستند در کنار آنها و به عنوان یک همکار عمل می کنند.
سبک مدیریت کاریزماتیک: این سبک متمرکز روی شخصیت و جذبه مدیران می باشد. مدیران در این شیوه با کارکنان خود روابط شخصی ایجاد می کنند و در محیط کار نیز تشکیل یک گروه را می دهند. به همین خاطر کارکنان به صورت موثری با یکدیگر همکاری می نماید. چرا که مطلع هستند که مدیر به آنها علاقه دارد.